امیرحسین، گلی از بهشت

تقریبا هیچوقت تا بحال (بعد از شروع فصل کتابخوانی اش) پیشنهادم را برای خواندن ِ کتاب رد نکرده است این پسرک 2 سال و نه ماهه                                     ...

دردانه یاد گرفته از کلمات ِ شایسته و در جایگاه خودش استفاده کند مثل: سلام بفرمایید..تشریف بیارید یا الله عافیت باشی قبول باشه ببخشید..معذرت میخوام دوستت دارم ممنونم خوبی؟ بیا بازی کنیم(خطاب به بچه ها در پارک) ... و در جواب ِ خودش و ما، وقتی کلمه ای نامانوس به زبان می آوریم می گوید: این کلمه بد ِ و ما بسیار خرسندیم و کاربرد کلمات مودبانه توسط دردانه بسیار برایمان خوشایند است. اما این را هم دانسته ایم در این مدت کوتاه مادرانگی مان که: بچه ها در هر برهه ای ممکن است تغییر کنند و متفاوت از قبل عمل کنند .. پس: شکر برای لحظه لحظه مادر پسری مان   ...

کافی است چند روزی ننویسی یا مسئله ای ذهن و فکرت را به خود مشغول کرده باشد، تا دیگر دست و دلت به نوشتن نرود اما باید دوباره شروع کرد نقطه سر خط روزهای اردیبهشت بهاری مان هم سپری شد خاصیت آدمیزاد است که به خودش سخت بگیرد و بگیرد و بگیرد تا به هدفی که تعیین کرده برسد بعد که با فراز و نشیب های فراوان و اما و اگرها و ... به آن هدف رسید، بگوید:حالا که چه...و دچار افسردگی شود با شروع مهرماه، کتاب و دفترمان را باز کردیم و بعد از گذشت 4 سال از فارغ التحصیلی مان شروع کردیم به درس خواندن... دو سه ماهی را درجا زدیم و مدت باقیمانده رامیانگین روزی یک ساعت مطالعه کردیم یا حداقل ذهنمان درگیر درس و آزمون بود و عاقبت 23 اردیبهشت بعد از گذران...

پسرکـــم، کــــــــــــــاش "دلـــــــــــــت"  تا  همیشـــــــــــــه دریایـــــــــــــــــی بمــــــــــــــــــــــاند. T ...

" گـــیل آقا" شخصیت خیالی اینروزهایش است، وقتی نمیخواهد به سوالمان جواب دهد یا غذایش را تمام کند...گیل آقا وارد صحنه می شود امروز با هم در حال صرف صبحانه بودیم که : امیرحسین: نون، کره و عسل بخورم بزرگ بشم؟ بابا: آره بابا، بزرگ بشی که چیکار کنی؟ امیرحسین:برم مهدکودک بابا:بعدش کجا بری؟ امیرحسین:برم مدرسه بابا:بعدش کجا بری؟ امیرحسین:برم دانشگاه بابا:بعدش چیکار کنی؟ امیرحسین: برم سرِ ِکار من و بابا: بابا: بابایی یعنی نمیخوای عروسی کنی؟ امیرحسین:لقمه در دهان سرش را تکان می دهد  بابا: با کی میخوای عروسی کنی? امیرحسین: دخـتر من و بابا: مامان: امیرحسین جان اسم دخترمون چیـــ...

من در آشپزخانه در تدارک تهیه ی  نهار هستم که می بینم امیرحسین متفکرانه به بالا نگاه می کند و موفق به کشف دو عدد شمع که مادرجون جهت دکور در ده سانتی متری سقف سالن قرار داده،  می شود امیرحسین(با لبخند): مامان... شمع روشن کن مامان:مامانی دستم نمیرسه به شمع ها صبر کن بابا بیاد شمعا رو بیاره پایین تا روشنش کنیم چند لحظه مکث امیرحسین(خیلی جدی): شما چرا بزرگ نشدی؟ چند ثانیه طول می کشد تا متوجه منظورش شوم مامان:مامانی، من، آب پرتقال و موز و سیب نخوردم بزرگ نشدم ... در حالی که داشتم به زعم خودم از فرصتِ بدست آمده استفاده می کردم... امیرحسین: بابا دیشب آب پرتقال خورد؟ مامان: بله پسرم ...

کتاب خوندن یکی از کارهایی هست که من بسیار از انجامش لذت میبرم و در همین راستا فکر می کنم که کتاب میتونه یکی از سرگرمی های مفید برای بچه ها باشه که هم از اون باتوجه به موضوعش بعنوان آموزش غیرمستقیم استفاده کرد و هم جذابه و هم فرهنگ کتاب خوانی از همون ابتدا در بچه ها نهادینه میشه، رسیده بودیم به فصلی از سن آقاکوچولو که هیچ کتابی از دسترسش در امان نبود و بعد و از یکی دوبار خوندن و  فرآیند تکه تکه شدن راهی سطل زباله میشد سری قبل که رفتیم ولایت، از یک فروشگاه ِ لوازم کمک آموزشی و اسباب بازی دو جلد کتاب تهیه کردیم که این کتاب ها حیوانات و میوه ها رو به زبون شعر معرفی میکرد سر فرصت زمانی که آقاکوچولو خواب بود شعرهاشو(10 تاش در معرفی...

از "لوک خوش شانس" و "تام و جری" و ..90 درصد کارتون ها و فیلم های سینمایی شبکه ی پویا که جز خشونت و بد آموزی عایدی دیگری برای مان ندارند که بگذریم، میرسیم به لالایـی ساعت ده شبش که هم من و هم آقاکوچولو لحظه شماری می کنیم برای دیدن و شنیدنش، به یکبار شنیدنش می ارزد بخصوص لالایی ترکمن و خراسانی اش.. آقاکوچولو که اینروزها به یاد گذشته های دور ، بهانه ی خوابیدن روی پاهای مامان را می گیرد، با دیدن قطاری که در پایان لالایی، بچه هایی  که روی تختشان خوابیده اند را به راهی دور تا ماه می برد، سریع بالش و پتویش را جمع می کند و می رود روی تختش. ...

  پسرک رو از چند ماه قبل و بعد از نصب یه عدد عکس از بین الحرمین و صحن و سرای آقا اباعبدلله و ابوالفضل العباس (ع)تشویق کردیم به سلام دادن ...و تقریبا از همون زمان  بود که آقاکوچولو بعد از دیدن و مشاهده ی "امامزاده ها و بالاخص مساجد" حتما دست به سینه میشه و میگه "آقا سلام" امروز در مسیرمون در چند صد متری "برج میلاد" بودیم که دیدیم امیرحسین دست به سینه میگه "اقا سلام" و وقتی در مقام توضیح براومدیم نه تنها کوتاه نیومد که من و باباش رو هم واداشت که به جناب ِ "برج میلاد" سلامی عرض کنیم.   ...

روزهای پر فراز و نشیب زمستونیمون هم گذشت و در انتظار رسیدن بهاریم کاش دل هامون هم کمی بهاری بشه و یاد بگیریم هنر محبت کردن و صحبت کردن و گوش دادن به همو ، کاش زود قضاوت نکنیم، کاش به هم عشق بورزیم و در پسِ ِ سلام و احوالپرسی های گرم و تعارفات به ظاهر صمیمانمون، عشق، دوستی و معرفت باشه...