امیرحسین، گلی از بهشت

امروز روز عرفه بود روز استجابت دعا... ملتمس دعاییم از تمامی دوستان به مراسم دعا زیر آسمان خدا نرسیدیم ولـــــی ...بهمراه پسرک از پشت پنجره نظاره گر دستانی که رو به آسمان بلند شده بودیم.   ...

همین چند روز پیشتر بود که تصمیم گرفتیم برای بار ِ(؟) نهم یا دهم، امیرجانمان را به پیرایشگاه ببریم، نیم ساعت قبل رفتن پسرک نشستیم دور ِ هم و شروع به صحبت کردم از شخصیت ِ(!) مورد علاقه ی اینروزهای پسرک که نامش شیر جنگل (شیر دَنگل) است  تا معرفی قیچی و غیره و ذلک... در کمال ناباوری به هنگام مراجعت پدر و پسر یعنی درست زمانی که منتظر یک چهره ی اشک آلود و بغض کرده و گریان بودم که بمحض باز شدن در بیاید و گزارش کار بدهد با یک فرشته ی متعجب روبرو بودم که دستش را روی موهایش گذاشته بود و می گفت:"عمو...شونه" پسرک یکی دیگر از نشانه های "مردشدنش" را نیز بر ما نمایان ساخت.     ...

تصاویری از پسرک را که مشغول نقاشی است به جهت ماندگاری و یادگاری در ادامه مطلب میگذارم . روزهای اولی که بابا برایش رنگ انگشتی خریده بود به محض استفاده و رنگی شدن انگشتان، معترض می شد و میخواست که دستش را با آب بشوییم اما حالا تا کل دفتر یا دیواری که در اختیارش قرار می گیرد را با همکاری مادرش رنگی نکند دست بردار نیست.         ...

پسرک دوروزی است در جواب سوال ِ اسمت چیه؟ پاسخ می دهد: " آخا اَمیروسین" در جواب سوال ِ بابا اسمش چیه؟ پاسخ می دهد: "محَمَد" اینروزها علاقه اش به اقامه نماز نیز زیاد شده و نمازش را با نوای دلنشین " الله محَمَد" می خواند.

اصولا انسان ها وقتی در مورد خوب یا بد بودن مسئله ای و مفید یا مضر بودنش دودلند و بین عقل و نفسشان به نوعی درمانده اند..مضراتش را خوانده اند و شنیده اند و گاها دیده اند اما لذت داشتن و استفاده از آن را نیز چشیده اند..مدت ها به حذفِ کاملش  فکر کرده اند اما نتوانسته اند...به اعتقاد ِ من برای دست به کار شدن و اراده کردن، به یک نیروی محرک قوی نیاز دارند حال می خواهد این نیروی محرک از جانب همان مسئله فوق الذکر باشد،  اینجاست که می گویند "عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد.." بله چهارشنبه 26 شهریور که کارشناش برنامه خانواده بطور صریح از حذف کامل تلویزیون و مضراتش صحبت کرد تلنگری شد تا ترک اعتیادمان به صرفا روشن بودنش را شروع کر...

اینروزها بگمانم روزهای تغییرند..روزهایی که منتظرش بودم بابا تعریف میکرد دیروز که امیرحسین را برده محوطه برای بازی، امیرحسین برای بدست آوردن توپِ یک پسربچه 17 ماهه -که از قضا همسایه مان هم هست- او را هل داده و بعد از گرفتن توپش هم حاضر نبوده پسش بدهد و یا حداقل دلجویی نماید نمیتوانستم باور کنم تا بحال ندیدم امیرجانمان دستش غیرِ نوازش(نازززی به قول خودش) بروی بچه ای بلند شود نشستیم و با پسرک صحبت کردیم که کارت درست نبوده و آن پسر کوچکتر از تو بوده و اینها و .. پسرک نیز با دقت در حالی که بستنی میل می کردند به عرایضمان گوش سپردند پ.ن: میدانم این واکنش در این سن طبیعی است و گاهی نیز حتی بجا..اما چه کنم که دوست ندارم هیچ بچه ای د...

روزها در پی ِ هم می آیند هر روز اخبار تازه ای از اقصی نقاط ایران و جهان می شنویم دنیا در گذر است عمر می گذرد بچه ها بزرگ می شوند ممکن است تجربه ی این روزها هرگز تکرار نشود باید گذشت..زندگی کرد..بود..خوش بود و لذت برد پسرک اینروزها توجه و محبت صد در صدیمان را می طلبد.. کاش درکش کنیم! کاش بتوانیم!  

مدتی است پسرک، در جوابِ سوالِ  "اسمت چیه" می گوید: " امیرُسی "  

اینروزها سریال "روزگار قریب" از شبکه  تماشا پخش می شود و من تقریبا هرشب به هنگام تماشای این سریال انگشت حیرت به دهان می گیرم از اینهمه سخت کوشی و سخاوت همه جانبه به موازات شخصیت اصلی قصه که دکتر قریب است مبهوت روشن فکری(به معنای واقعی کلمه) میرزا علی اصغر قریب پدر مرحوم دکتر قریب شده ام که قطعا نقشی اساسی در موفقیت فرزندش داشته است خدایشان بیامرزاد و کاش امثال "او" باشند و تعدادشان هم زیاد باشد

می شود گفت بدترین زمان ِ ممکن ِ دیدن سی دی هایی که آموزش زبان دوم می دهند مثل بی بی انیشتن، زمانی است که کودک افتاده است در دور ِ طوطی وار ِ تکرار ِ کلمات. پسرک اینروزها بشدت به سی دی های بی بی انیشتن علاقه مند شده و بدون خستگی و با کنجکاوی ِ بسیار با دیدن هر تصویر می پرسد : این شیه؟؟؟؟