سید امیرحسین جون, عزیز دل مامان و باباسید امیرحسین جون, عزیز دل مامان و بابا، تا این لحظه: 11 سال و 8 ماه و 25 روز سن داره

امیرحسین، گلی از بهشت

در جستجوی جواب

1393/9/19 14:59
245 بازدید
اشتراک گذاری

چند وقتی بود که شنیده بودم یکشنبه ها کلاس آموزش مهارت های زندگی با حضور یک خانم مشاور در پایگاه برگزار می شود اما هر دفعه فرصت نمیشد تا اینکه یکبار بالاخره من و امیرحسین توفیق حضور یافتیم و از قضا موضوع صحبت هم مهارت تربیت  و شیوه ی رفتار با فرزندان بود.

کلاس تا حدودی مفید بود، این تا حدودی را برای این می گویم که چون بیشتر خانم ها مادر دوفرزند بودند و بچه هایشان هم اغلب در سن مدرسه بودند و گاهی چند سوال نامرتبط با بحث پشت سر هم مطرح میشد...

خلاصه نتیجه اش این بود که هرچند صحبت های خانم مشاور کاملابجا و متین اما برای من حاصلی نداشت...دوهفته بعد یکی از دوستان که در دوجلسه ی بعدی شرکت کرده بود به منزلمان آمد و چکیده ی صحبت خانم مشاور را که اتفاقا دغدغه ی روزهای بعد دوسالگی امیرحسین بود را برایم بازگو کرد که البته همه اش را تئوری میدانستم اما نیاز به تایید داشتم که آن هم حاصل شد

امروز صبح از یک خانم مشاور که در شبکه جام جم در مورد تربیت فرزند صحبت می کرد چیز جدیدی یاد گرفتم که اتفاقا خیلی مواقع به آن فکر می کردم و شیوه ی درست رفتار در آن مورد خاص را نمیدانستم.

مواردی از این دست بسیار است که پیش می آید و من نحوه ی برخورد صحیح را نمیدانم، مثل وقتی که پسرک بسیار بهانه ی بیرون رفتن می گیرد و دلش میخواهد در هوای سرد و شب  برود پارک و بازی کند

یا وقتی مشغول رتق و فتق امور منزلم و پسرک مشغول خرابکاری...

یا وقتی میبینم کارش با همبازی اش که به او احترام نگذاشته و اسباب بازی اش را برداشته به خشونت می رسد ...

یا وقتی ساعت خوابش رسیده و خستگی از چشمهای زیبا و معصومش هویداست اما خیال خواب ندارد...

یا وقتی...

از این دست موارد در طول روز بسیارند

کتاب های تربیت فرزند خوانده ام ، تجربیات دوستان را نیز

اما هنوز در جستجوی جواب هستم .

پ.ن1:گاهی دلم میخواهد یکی مثل همین خانم مشاوری که یکشنبه ها می آید و مشاوره می دهد همیشه در دسترسم می بود تا هر سوالی را هر وقت به جوابش نیاز داشتم از او بپرسم

پ.ن2:مورد اولی که در پست بالا مطرح شد مربوط به نحوه ی غذا دادن به بچه های بالای دوسال بود، به این صورت که بعد از دوسال هرگز به اجبار و زور و گول زدن و ... به بچه ها غذا نخورانیم و غذایش را در ظرفی بگذاریم وسر سفره به فرزندمان بگوییم: نور چشمم این غذای شماست اگر دوست داشتی بخور. و اینکه گفتند بچه هایی که در کودکی به اجبار غذا خورده اند وقتی بزرگ می شوند برای غذاخوردن هیچ ارزشی قائل نمی شوند و برایش وقت نمی گذارند

مورد دوم اینکه وقتی فرزندتان در رویارویی با بزرگترها سلام نمی کند، حرفی نمی زند، سکوت می کند و چیزی نمی گوید بابت سکوتش عذرخواهی نکنید یا نگویید فرزندتان خجالت کشیده است چون این امر باعث از بین رفتن اعتماد بنفس درونی(نه بیرونی) بچه ها میشود.


 

پسندها (4)
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی

نظرات (10)

الهه مامان سلما
19 آذر 93 15:37
بقول شما اینارو بصورت تیوری دیگه از حفظیم..اما این تاکید و تاییده برامون لازمه تا تکرارش باعث تثبیت شه تو ذهنمون. بچه های ما جدا از همه اشتراکاتشون که خیلی هم نیست..تفاوتهای زیادی باهم دارند.که رفتار و تربیت هرکدوم از ماهام روش تاثیر داره.. صحبتم اینه که درسته که یه مشاور کلیت موضوع رو جا میندازه ...اما در مورد همه بچه ها و همه زمانها جوابگو نیست.. احساس میکنم ما مادرهاییم که باتوجه به صحبتای پست قبلت اگه الگوی رفتاری مناسبی داشته باشیم...میتونیم بیشترین تاثیرو تو روند تربیت داشته باشیم. مثلا شاید واسه غذاخوردنشون مشاور یه راه حلی ارایه بده که برای دختر من پاسخگو نباشه..اما من باتوجه به راهکارهای ابداعی خودم با توجه به شناختی که از بچم دارم مثمرتر باشم.. اینم بگم که به اکثر مشاورایی که رجوع کردم و باهم صحبت کردم...بی ثمرو نتیجه برام بود...یه سری کلیاتی که قانونه و کاربردی تو زندگیا نداره
مامان امیرحسین
پاسخ
دقیقا همینه و من هم خواستم تو این پست همینو بگم که با اینکه کتاب خوندم و میخونم و از تجربیات دوستان استفاده می کنم اما خیلی مواقع رفتار درستو نمیدونم که چیه و من باید چه موقع چه عکس العملی داشته باشم اینکه مورد غذارو مثال زدی البته بنظرم یه قانون کلی بود و باید اعمال بشه مخصوصا در مامان های امروزی مثل خودم که همیشه دوست داریم بچمون روخط اول نمودار باشه واغلب به عواقبش فکر نمی کنیم.بله ما باید الگوی درستی برای بچه هامون باشیم به شرطی که خودمون راه رو درست اومده باشیم. ممنون از نظرت
مامان ریحانه
19 آذر 93 17:29
عزیزم در مورد غذا خوردن منم یه موقع هایی این کارو می کنم اما وقتی میبینم که غذاشو نمی خوره با زور و قصه وداستان بهش غذا می خورونم آخه الان اگه وزنشون کم باشه خیلی بده دختر من همینجوری هم خیلی کمبود وزن داره مجبورم اینطوری غذا بدم
مامان امیرحسین
پاسخ
عزیزم من یک هفته ای هست که دارم روش دوسال و خورده ایمو تغییر میدم و نمیتونم در این مورد اظهار نظر قطعی کنم.
mahtab
19 آذر 93 22:44
سلام من که بی سوادم در این زمینه و واقعا مشاور لازمم و مثل خود شما دوست دارم یک مشاور همیشه کنارم باشد اما به نظرم از همه مهمتر در برخورد با بچه ها در این سن همراه و همپا شدن باهاشون و نرم برخورد کردن و صبور بودن در برابرشونه و البته سخت برخورد کردن توام با احترام وقتی کار بدی میکنن کتاب "تربیت بدون فریاد" رو خوندی؟ به نظرم کتاب مفیدیه برای این مقوله
مامان امیرحسین
پاسخ
سلام خانمی ممنونم ازت،اما گاهی مواردی پیش میاد که با اینکه اصولو میدونی اما در مواجهه با جزییات باز میمونی نه نخوندمش،ان شاله در اولین فرصت.
زهرا (گل بهشتي من)
20 آذر 93 10:40
نکته های تربیتی تجربه شده انقدر برای مادرا مهمه که به نظرم اگه کسی چیزی بلده و اونو نشر بده براش باقیات صالحات میشه.
مامان امیرحسین
پاسخ
بله البته اگه زمان استفادش نگذشته باشه یا در اون مورد خاص برای همه کاربرد داشته باشه
الهام مامان علیرضا
20 آذر 93 14:39
راستش رو بخوای زهرا جون من تو دوران بارداری خیلی کتاب خوندم و بعد از تولد علیرضا دیدم پیاده کردن خیلی از اونا پر از ایراده! اول این که خیلی هاش یا نویسنده شون ایرانی نیست و با فرهنگ مون سازگار نیست و یا الهام گرفته از کتاب های اون هاست! یه نمونه اش آفتاب گرفتن بچه ها تو نوزادی که با آفتاب ایران اصلا سازگاری نداره و مضر هم هست و من دیدم خیلی ها این کار و امجام میدن! و یا خوابیدن بچه ها که اون جا خیلی رو ساعت های خاص تاکید شده ولی تو ایران با این رفت و آمدها و مهمون اومدن ها و مهمونی رفتن ها غیر ممکنه!تازه اگه بچه مون و ساعتی تربیت کنیم بعدها تو جمع خوابگاه و ... بدجور ضربه میخوره از طرفی بچه ها همگی شبیه هم نیستند! مثلا بی محلی کردن به برخی رفتارها برای علیرضا اصلا جواب نمیده و وقتی از کارش ناراحتی بعدا در آرامش باید در مورد کارش به صورت داستان توضیح بدم تا کم کم ترکش کنه و گرنه با بی محلی همچنان ادامه میده! اینه که مدت هاست روی رفتارش دقیق شدم مرتب تجزیه تحلیل می کنم تا خودم بفهمم کدوم کار درسته و کدوم غلطه به نظر منم در کنارِ استفاده از کتاب ها بهترین مشاور خودتون هستید.
مامان امیرحسین
پاسخ
حرفتون درسته الهام جون شاید با مثال بشه منظور پستو بهتر رسوند ببینید اون خانم مشاور که تو پی نوشت دوم دربارشون نوشتم می گفتن بچه هایی که اعتماد بنفس درونیشون خدشه بش وارد شده حتی خودشون هم متوجهش نیستند و گاها انسان های موفقی اند که اغلب بقیه غبطه ی موفقیت هاشونو می خورن اما این فقدان اعتمد بنفس درونی در عدم رضایت مندی این بچه ها در بزرگسالی از زندگیشون نمود پیدا می کنه. و این یعنی اینکه من باید برای هر رفتارم مطالعه داشته باشم و تاییدشو از مرجعی درست بگیرم مثلا من با فرزندم رفتاریو می کنم که می بینم در موقع لجبازی یا بهانه گیری اثربخشه اما از کجا معلوم که رفتارم درسته و نتیجه ی سو در آینده نداره یعنی میخوام بگم صرف نتیجه بخش بودن عکس العملمون به عمل بجه ها شاید دلیل محکمی برای درستیش نباشه و اینکه در واقع بچه های ما همونی میشن که مــــــا هستیم اما آیا ما از خودمون شناخت درستی داریم آیا ما به جنبه های درونیمون آگاهیم شاید فقط با یک تغییر کوچیک در خودمون(البته به شرط آگاهی و شناخت خودمون) بتونیم تلاش کنیم آینده ی بهتری برای خودمون و در نتیجه بچه هامون رقم بزنیم. ممنون الهام جان خوشحال میشم نظرتو بدونم عزیزم
مامان نوشین والناز
22 آذر 93 20:05
_______@@@________@@_____@@@@@@@ ________@@___________@@__@@@______@@ ________@@____________@@@__________@@ __________@@________________________@@ ____@@@@@@___وبلاگت خيلي قشنگه______@@ __@@@@@@@@@__@@@@@@@_________@@ __@@____________منتظر حضور گرمت_______@@ _@@____________@@@@@@@@@@_____@@ _@@____________ هستــــــــم ___@@@ _@@@___________@@@@@@@______@@ __@@@@__________@@@@__________@@ ____@@@@@@_______________________@@ _________@@_________________________@@ ________@@___________@@___________@@ ________@@@________@@@@@@@@@@@ _________@@@_____@@@_@@@@@@@ __________@@@@@@@ ___________@@@@@_@ ____________________@ ____________________@ _____________________@ ______________________@ ______________________@____@@@ ______________@@@@__@__@_____@ _____________@_______@@@___@@ ________________@@@____@__@@ _______________________@ ______________________@ میای لینک کنیم اگه موافقی خبرم کن
مامان راحله
23 آذر 93 20:00
________________________¶¶¶¶¶¶ ________________________¶¶¶___¶¶ ______________________¶¶¶______¶___¶¶ ___________________¶¶¶¶¶¶_¶____¶¶¶¶¶¶¶ __________________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶__¶¶ __________________¶___¶¶¶¶¶¶¶________¶¶ _________________¶¶_____¶¶______¶____¶¶ ________________¶¶________¶¶¶¶¶¶¶____¶¶¶ _______________¶¶__________¶¶¶¶¶_____¶¶¶¶ ¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶__¶___________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶__¶ _¶¶__¶¶¶¶_¶¶¶¶¶¶___________¶¶¶¶¶¶¶¶¶____¶¶ __¶¶___¶¶¶____¶¶_________¶¶¶¶___________¶¶ ___¶¶_¶__¶¶__¶¶¶____¶¶__¶¶______________¶¶ ____¶¶¶¶__¶¶_¶¶¶__¶_¶¶_¶¶_______________¶ _____¶¶¶¶¶_¶¶_¶¶¶¶_¶¶¶¶¶_¶_____________¶¶ ______¶¶¶¶__¶¶_¶¶¶¶¶¶¶¶__¶____¶_______¶¶ _________¶¶¶_¶¶__¶¶¶¶¶¶¶___¶¶¶¶_¶¶___¶¶ __________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶_¶¶¶¶¶¶¶ _____________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ _________________¶¶¶¶__¶¶____¶¶____¶¶¶¶ ________________¶¶¶¶____¶¶____________¶¶¶ _______________¶¶¶¶______¶¶¶¶___________¶¶ ______________¶¶¶¶_________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶__¶ ______________¶¶¶______________¶¶¶____¶¶¶¶¶ _____________¶¶¶¶_______________________¶¶¶ _____________¶¶¶_________________________¶¶ _____________¶¶¶ _____________¶¶¶ ______________¶¶¶ ____¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ____¶¶_________¶¶¶__¶_¶_¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ____¶¶_________¶¶¶¶__¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ____¶¶__________¶¶¶¶¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ____¶¶___________¶¶¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ___¶¶¶__________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ___¶¶____________¶¶¶¶¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ __¶¶¶_____________¶¶¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ __¶¶_______________¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ __¶¶______________¶_¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ _¶¶¶_____________¶___¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ _¶¶___________________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ _¶¶________________¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ¶¶¶_______________¶_¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ¶¶_________________¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ¶¶__________________¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ¶¶_________________¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ¶¶________________¶_¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ _¶¶__________________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ _¶¶_________________¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ _¶¶______________¶___¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ __¶¶________________¶_¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ __¶¶¶______________¶_¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ___¶¶¶______________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ____¶¶¶________¶_¶_¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ______¶¶¶___________¶_¶_¶¶¶¶¶¶¶_¶¶¶¶¶ _______¶¶¶¶___________________¶¶¶¶¶ _________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶_¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ____________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ _______________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ _________________¶¶¶¶¶¶¶¶¶ __________________¶¶¶¶¶¶ ___________________¶¶_¶¶ ___________________¶¶_¶¶ ___________________¶¶_¶¶ ___________________¶¶_¶ ___________________¶¶_¶ ___________________¶¶¶¶ ___________________¶¶¶¶ ____________________¶¶¶ ____________________¶¶¶ ____________________¶¶¶ ____________________¶¶¶ ____________________¶¶¶ ___________________¶¶¶¶ ___________________¶¶_¶ ___________________¶¶_¶¶ ___________________¶¶_¶¶ ___________________¶¶¶¶¶ __________________¶¶¶¶¶¶¶ ________________¶¶¶¶___¶¶¶¶ ______________¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ _________¶¶¶¶¶¶¶¶___¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶ ____¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶
الهام
25 آذر 93 15:52
سلام زهرا جان متاسفانه من دیشب مشغول کاری بودم و قبل از خوندن پیام شما خاموش کردم سیستم رو و ندیدم پیامتون رو. امروز هم دانشگاه بودم و تازه رسیدم.متاسفانه پست رو هم نتونستم بخونم. یعنی اصلا ندیدمش تو لیست به روز شده ها لطفا اگه صلاح می دونی یا تلگراف کن و یا مثل نظر برام بذار. ممنونم
الهام
25 آذر 93 15:59
پاسخ تون رو خوندم و تا حدودی باهاش موافقم. می دونی در کل منظورم اینه که ما فقط لازمه یه سری کلیات رو در مورد تربیت بچه هامون بدونیم. مثلا این که باید به بچه ها اعتماد به نفس بدیم ولی هر چی بیشتر دقیق بشیم و بخوایم بهتر اونا رو تربیت کنیم نتیجۀ عکس می گیریم و این بخاطر حساسیت هایی هست که وارد تربیت میشه. فقط در تربیت مهم ترین اصل جلب اعتماد فرزند هست، حالا به هر طریقی مثل محبت کردن، تعریف و تمجید کردن، و ...و این ها هم برای هر کس به شیوۀ خودش. به نظر من جزئیات شیوۀ تربیتی برای همۀ آدم ها یک جور جواب نمیده و هر کسی باید جزئیات رو بنا به شرایط زندگی خودش در نظر بگیره. مثلا هر کسی به شیوۀ زندگی خودش و بنابر اعتقادات و باورها و رفتار خودش اعتماد به نفس بچه اش رو بالا ببره. فکر کنه ببینه چی باعث میشه اعتماد به نفس بچه اش بالا بره. در غیر اینصورت نه تنها امکان پذیر نیست بلکه درست هم نیست. چون ما خودمون با شیوه های تربیتی متفاوتی بزرگ شدیم، روحیات متفاوتی داریم، و زندگی های متفاوتی! در واقع اگه یک قانون و فرمول مشخص برای تربیت صحیح وجود داشت (منظورم تو جزنیات) خوب همه همون کار و می کردند ولی می بینی که همه قادر به انجامش نیستند و هنوز هم آدم بی تربیت تو جامعه هست امیدوارم منظورم و خوب رسونده باشم.
الهام
25 آذر 93 16:16
ممنونم از اعتمادت زهرا جان ایشالا