در گذرِ روزها
در گذرِ روزها کمتر از 34 ساعت مانده تا ماهگرد 28 دلبندمان.
این روزها بیشتر از هرچیز نقشی که پسرک در تربیتمان ایفا می کند پررنگ است و جلوه گری می کند.
وقتی که طوطی وار هرچه که بین ما بزرگتر ها اتفاق می افتد و واکنش ها و گفتگوهای رد و بدل شده را عینا تکرار کرده و برای دیگران نقل می کند...خودش بهترین تربیت است برایمان...که هر حرفی را نزنیم
وقتی در یکی از وبلاگ ها که نویسنده اش را دوست دارم و بنظر منصف و منطقی می آید خواندم که بعد از گذشت سال ها هنوز جمله ی "بچه ها صحبت نکنید" ِ مادرش را در قبال حرف زدن خود و خواهرش زمانی که مادرشان سخت مشغول کاری بوده و این حرف زدنشان موجب عدم تمرکزش، فراموش نکرده و در ناخودآگاهش به ثبت رسیده، بیشتر از هر زمانی خود را نیازمند تربیت می بینم.
یکی از دغدغه هایم اینروزها این است که وقتی جایی می رویم و امیرحسین به رسم همیشه شروع به صحبت و شعرخوانی و بیان و شرح ما وقع ِ آن روز و روزهای گذشته می کند مثلِ "تمشب مهمون داریم-تمشب مهمون بیاد-خانم اینجا نشست- آقا ..نی نی اونجا نشست" و امثالهم، دلهره ای از بابت کلماتی که از زبان پسرک خارج می شود و برداشت ِ احتمالی شنونده نداشته باشم
این دغدغه شاید از اینجا در من شکل گرفت که در چند برنامه ی تلویزیونی که مهمانانش خانواده ای بودند به همراه فرزندان ِ کودک و خردسال و نوجوانشان، پدر و مادر یا مدام در حال ایما و اشاره به بچه ها بودند یا پس از خارج شدن حرفی از دهان بچه ها، درصدد توجیهش بودند.
کاش تربیت شویم و درست تربیت کنیم.
مامان امیرحسین
نظرتون؟
یک نکتۀ دیگه این که همیشه و در همه حال بچه ها رو به عنوان یک کودک با تمامِ دغدغه های کودکی اش بپذیریم. من بارها دیدم بچه ای تو جمع حرفی می زنه که اصلا مشکلی نداره و مامانش حرفش و توجیه و رفع و رجوع می کنه و کلا اعتماد به نفس بچه رو با خاک یکسان می کنه! به نظر من اون بچه فقط یه بچه ست و اصلا مشکلی نیست که این حرف و میزنه و تازه حرف بدی هم نزده. اگه ما به عنوان بزرگترهای جامعه بچه های خودمون و مخصوصا بچه های دیگران رو تو همون سنی که هستند بپذیریم خیلی از مشکلات حل میشه و این مسأله برای کسی که هنوز تجربۀ مادرشدن و نداره و یا بچه اش هنوز به سن و سال بچه ما نرسیده سخته. همین طور در مورد کساانی که بچه ها رو با همدیگه مقایسه می کنند و انتظار دارند همه مثل هم رفتار کنند و یا بچه های نسل های مختلف و به هم مقایسه می کنن، بازم سخته!
امیدوارم روزی برسه که از این نظر هم جامعه مون تربیت بشه.
من با اجازه لینکتون می کنم....خوشحال میشم با هم در ارتباط باشیم. راستی لطف میکنین بگینن از کدوم شهرین تا جلوی اسم امیرحسین جون بنویسم.