تغییرات

اینروزها بگمانم روزهای تغییرند..روزهایی که منتظرش بودم

بابا تعریف میکرد دیروز که امیرحسین را برده محوطه برای بازی، امیرحسین برای بدست آوردن توپِ یک پسربچه 17 ماهه -که از قضا همسایه مان هم هست- او را هل داده و بعد از گرفتن توپش هم حاضر نبوده پسش بدهد و یا حداقل دلجویی نماید

نمیتوانستم باور کنم

تا بحال ندیدم امیرجانمان دستش غیرِ نوازش(نازززی به قول خودش) بروی بچه ای بلند شود

نشستیم و با پسرک صحبت کردیم که کارت درست نبوده و آن پسر کوچکتر از تو بوده و اینها و ..

پسرک نیز با دقت در حالی که بستنی میل می کردند به عرایضمان گوش سپردند

پ.ن: میدانم این واکنش در این سن طبیعی است و گاهی نیز حتی بجا..اما چه کنم که دوست ندارم هیچ بچه ای دست ِ بزن داشته باشد

پ.ن:دیروز ظهر امیرحسین با شنیدن صدای بچه ها در راهرو، بهانه گرفت، بردمش و کمی با بچه ها بازی کرد خیالم که جمع شد آمدم و مشغول شدم اندکی بعد دیدم محدثه(دوست پسرک) آمده و میگوید امیر نیست و  رفته داخل آسانسور و بلافاصله اذعان داشت که "بخدا من هلش ندادم"..ده دقیقه ای گذشت تا پسرک را شادان و سرخوش در حال گشت و گذار، در طبقه همکف یافتم

شاید رفتار عصر پسرک، نتیجه ی همنشینی با دوستانش بود.