نوروز 1393

امسال تحویل سال خونه بودیم و دور سفره هفت سین

چند ثانیه به تحویل سال به بابا گفتم هر کی زودتر به محض نو شدن سال امیرو ببوسه برندس

همین که توپ در شد چنان دوتاییمون امیرو چلوندیم همزمان که هر دو لپش حسابی گل انداخت

و حسابی از این حرکتمون متعجب شده بود..

اول فروردین هم رفتیم قم زیارت حضرت معصومه(س) و کلی دعاهای قشنگ کردیم

عصر جمعه اول فروردین امیرجوون تب کرد(در واقع من اولین تجربه ی مادری و بیدار موندنو تجربه کردم) و بین 38 تا 39 در نوسان بود و با شربت کنترلش کردیم و فرداش یعنی شنبه دوم فروردین رفتیم بیمارستان مفید و دکتر نتونست علتی برا تبش پیدا کنه و یه شربت نوشت و گفت اگه تا 48 ساعت ادامه داشت دوباره بیاین که الحمدله بعد 24 ساعت تب رفع شد و ما راهی شمال شدیم  اما همچنان به طور بی سابقه ای بی قرار بوود حتی با دیدن مادرجون و آقاجون و عزیز و پدرجون این بی قراری ادامه داشت و ما مونده بودیم علتش چیه...تا اینکه سه شنبه چهارم فروردین که از خواب پاشدیم دیدم اطراف گردن و کمی از صورتش قرمز شده و دون دون..بعدش دیدم پشتش و کمرش هم همینطوره..واز همون ساعت امیرمون شده بود همون گل پسر شاد و بازیگوش قبل و هیچ اثری از بیقراری نبود و اشتهاش باز شده بود...مامان می گفتن سرخکه و تبش هم به همین علت بوده و حالا که دون دون شده یعنی انتهای دورشه و خوب شده و کلی صلوات فرستادن ...البته ما هم عصری رفتیم دکتر تا مطمئن شیم که به علت شلوغی اونجا(حدودا سی نفری تو نوبت بودن) منصرف شدیم.و ی چند جای دیگه که مطبشون تا آخر تعطیلات بسته بودن.

تقریبا تو یه هفته ای که شمال بودیم سعی کردیم تا جایی که می شد عید دیدنی ها رو انجام بدیم

سیزدهم فروردین هم تهران بودیم و سه تایی سیزدهو بدر کردیم

این روزها امیرحسین به غایت شیرین و خواستنی شده و من و باباش روزی چند بار خدا رو برا داشتنش شکر می کنیم

ی چندتایی عکس گذاشتم ادامه مطلب

سفره هفت سینمون

مکان:خونه پدرجون

مرغ های حیاط پدرجون(بقوا امیرحسین:جوجی)

هفت صبح سیزدهم فروردین

مکان:بوستان ولایت

امیرحسین در حال خوردن صبحانه

مبارزه پدر و پسر